Ο ιερός ναός της Παναγίας περατώθηκε από την πίστη θεοσέβεια πολλών Χριστιανών γι αυτό δεν υπάρχει κτητορική αναγραφή είναι ομαδική προσφορά «συνεργασίας κόπου, πόθου και εξόδου» όπως λέει παλαιά επιγραφή άλλου ναού του χωριού. Ο παλιός ναός της Παναγίας λειτουργούσε κανονικά πριν να περατωθεί ο καινούριος. Εκτιμάται ότι το παλιό ερημοκλήσι είναι ένα από τα πιο σημαντικά δείγματα βυζαντινής τέχνης και μονόκλιτης ναοδομίας της επαρχίας μας.

Δεν γνωρίζουμε την εποχή που αναστηλώθηκε ο ιερός ναός όμως ο ιερέας Μάρκος Καβρουλάκης πρόλαβε να αντιγράψει την επιγραφή που βρίσκεται κάτω από το παράθυρο της εκκλησίας. Έτσι διαβάζουμε τους κτήτορες που ήταν οι εξής: «Μιχελέτο Πρωτοκηνυγό, Νικολ. Λειβαδάρη, Γεώργ. Λειβαδάρη, Γεώργ. Αχλάδη, Παναγ. Σιδερόπουλο, Νίκο Ρούβα, Νίκου Βερίβω, Κων/νο Κουμέρκα μετά Πεντακτένη, Καρτζάκου Νικήτα, Ρομνήδη, Δημήτρη Παρτζάλη, Κουμέρκα, Κουτρούπη, Γεώργιος Πρωτοκυνηγώ, Δημήτρη Βερίβω, Κωνστ. Σιδηρόπουλον και Λέω Σιδηρόπουλο,Θεοτόκου Μουσούρενα πρεσβείας οσίων εν Κρήτη, το όνομά σου Θεοτόκε Παρθένε,Σεπτεμβρίω ΚΘ ημέρα Κυριακή, δύση του ηλίου. Θεοτόκε Παρθένε.». Η επιγραφή δεν είχε την καθιερωμένη τυπική αρχή που συνήθως ήταν «Ανιστορήθη ο θείος ναός του Κυρίου...» και ενώ ανέγραφε την ημερομηνία,ημέρα και ώρα δεν αναφέρει τον Ζωγράφο που κατά την παράδοση τελειώνει «δια χειρός του αμαρτωλού τάδε...».
Η παράδοση τοποθετεί την εκκλησία στην περίοδο των Κομνηνών. Εντύπωση προκαλούν τα επίθετα των κτητόρων που ίσως αντιπροσωπεύουν όλες τις οικογένιες του χωριού. Και δεν είναι συνηθισμένα τα προαναφερθέντα επώνυμα που φτάνουν βαθειά στο Βυζάντιο.